Allocatiemodellen

De interne verdeling van middelen gaat in onderwijsorganisaties dikwijls gepaard met problemen die voorkómen hadden kunnen worden. Discussies over de verdeling van schaarste zijn beladen en zij kosten, in een poging met alle betrokkenen tot overeenstemming te komen, vaak nodeloos veel tijd. En een oplossing wordt ook niet altijd gevonden.

Ervaring
Een evenwichtige verdeling van middelen is dan ook geen sinecure, zeker niet in een tijd van bezuinigingen. Wij hebben in de afgelopen decennia een schat aan ervaring opgedaan met het ontwerpen en implementeren van verdeelmodellen. Onze verdeelmodellen kunnen bogen op een breed draagvlak, zijn daardoor lang houdbaar en dragen zo sterk bij aan de stabiliteit van de organisatie. Onze toewijzingsmodellen hebben bovendien een duidelijk voorspellende waarde en brengen zo relatieve rust in de organisatie.

Parameters
Bij het ontwerpen van toewijzings- en verdeelmodellen speelt de keuze van parameters een dominante rol, waarbij tal van vragen spelen. Welke factoren moeten in ogenschouw worden genomen? Welke incentives dient een model te bevatten? Kunnen relevante data objectief worden verzameld? Wat is de relatie met de middelentoekenning op een hoger bestuurlijk niveau? Wordt meerjarenplanning door het model gefaciliteerd? Wordt gekozen voor geld of formatie etc. De antwoorden op deze vragen resulteren in een scala aan factoren die kunnen worden meegewogen: in- en doorstroom van studenten, rendementen, gerealiseerde EC’s, werkvormen, voorbereidingstijden, groepsgroottes, aantallen promoties, overige geldstromen, allerhande opslagen, stimuleringsgelden e.d. En dat alles bij voorkeur weer gedifferentieerd naar aard van opleiding of onderzoek. Het zijn bekende factoren die, zelfs in sterk vergelijkbare situaties en mede afhankelijk van de cultuur van een organisatie, verschillend kunnen worden toegepast. Wij ontwikkelen voor universiteiten, hogescholen en andere onderwijsorganisaties en voor alle organisatieniveaus modellen die de tand des tijds kunnen doorstaan.

Acceptatie
Mogelijk nog belangrijker dan het model zelf is de wijze waarop het binnen een organisatie landt. Omdat veel verdeelsystemen een complex karakter hebben, kan de wijze waarop het model de middelentoekenning genereert, verworden tot een ver-van-ons-bed show. En dat is voor de acceptatie van de uitkomsten geen goede zaak. Voor een succesvolle invoering is het dan ook een randvoorwaarde dat diegenen die met de gevolgen van het model ‘geconfronteerd’ worden, betrokken worden bij het ontwerpen ervan, bij de parameterkeuze en bij de implementatie. Het creëren van draagvlak – hoe breder, hoe beter – is immers essentieel voor de uiteindelijke acceptatie van de middelenverdeling. Ook in deze procesmatige benadering zijn wij meer dan vertrouwd.

Wij staan garant voor de ontwikkeling en geslaagde invoering van een transparant verdeelmodel dat op een breed draagvlak in de organisatie mag rekenen. Dat brengt met zich mee dat de professionals, de docenten en onderzoekers, zich kunnen concentreren op die taken waarnaar hun echte belangstelling uitgaat: het verzorgen van innovatief onderwijs en het verrichten van grensverleggend wetenschappelijk onderzoek.

Een artikel van: